صنعت دارو بدلیل تخصیص ارز 4200 تومانی کوچک مانده است/ انتقاد از بی ثباتی در حوزه قوانین و دستورالعمل ها
مدیرعامل تیپیکو معتقد است صنعت دارو نسبت به سایر صنایع در ایران کوچکتر نگه داشته شده که دلیل آن نیز تخصیص ارز ۴۲۰۰ تومانی به صنعت دارو است.
به گزارش درمان یاب، پویا فرهت با اشاره به تاثیرپذیری عملکرد شرکت های دارویی از نرخ ارز گفت: از آنجا که مقدار زیادی از عملکرد هلدینگ به ارز ترجیحی بستگی دارد، در سال جاری پیش‌بینی از وضعیت فروش و سود سخت‌تر شده است؛ اما اگر شرایط کنونی ادامه یابد ۲۶ تا ۲۷ هزار میلیارد تومان فروش برای سال ۱۴۰۰ پیش‌بینی می‌شود. با این حال ممکن است این روند تغییر هم کند، زیرا هم‌اکنون نیز به‌تدریج ارز دولتی از روی برخی اقلام دارویی برداشته شده و به ارز نیمایی تبدیل می‌شود که نشان می‌دهد همتی برای تغییر روند تخصیص ارز دولتی ایجاد شده است که در این صورت انتظار می‌رود این موضوع روی سودآوری و فروش شرکت‌های دارویی نیز تاثیری بسزا بگذارد.
مدیرعامل تیپیکو با بیان اینکه کرونا در مقاطعی در ابتدای شیوع بیماری شرکت‌های باربری، هواپیمایی، کشتیرانی و … را با مشکل روبه‌رو کرده و شرکت‌ها برای تامین مواد با مشکل روبه‌رو شدند گفت: این مشکلات به‌ویژه به دلیل همزمانی با تحریم باعث شد روند جابه‌جایی منابع و پول با سختی‌هایی روبه‌رو شود. به گفته وی البته کرونا روی شرکت‌های مختلف اثرات مثبت و منفی داشته است. به‌عنوان مثال با کاهش میزان جراحی‌ها در این دوره، شرکت‌هایی که اقلام بیمارستانی مرتبط با اتاق عمل و … را تولید می‌کردند و شرکت‌های تولیدکننده آنتی‌بیوتیک با کاهش تقاضا روبه‌رو شدند، اما در مقابل وضعیت شرکت‌هایی را هم بهتر کرده است، به‌ویژه شرکت‌هایی که محصولات مورداستفاده برای کرونا را تولید می‌کردند؛ محصولاتی که مستقیما برای درمان بیماری استفاده می‌شوند یا محصولاتی مانند انواع ویتامین‌ها و …
وی با تشریح اثرات تحریم‌ها روی فعالیت تیپیکو و صنعت دارو گفت: در ابتدای تحریم‌ها برخی شرکت‌های خارجی و داخلی حاضر به ادامه همکاری نشدند؛ درحالی‌که اقلام مهمی را تولید می‌کردند، بنابراین مجبور به تغییر خرید از شرکت‌ها و منابع دیگر شدیم و این در حالی است که در حوزه دارو به‌راحتی هم نمی‌توان از یک تامین‌کننده به تامین‌کننده‌ای دیگر تغییر مسیر داد و این نیازمند مکانیزمی خاص است که زمانبر بوده و پروسه آسانی نیست.
به گفته مدیرعامل تیپیکو، بقیه مشکلات نیز همگی به مشکلات مالی در شرایط تحریم مربوط است. شرکت‌ها توانایی استفاده از ابزار ال‌سی را در دوره تحریم ندارند و همه خریدها را به‌صورت نقدی انجام می‌دهند و جنس هم چند ماه بعد تحویل می‌شود درنتیجه هزینه‌ها افزایش می‌یابند. به‌علاوه انتقال ارز به‌حساب تامین‌کننده‌های خارجی با چند بار دست‌به‌دست شدن و تحمل هزینه‌های بیشتر روبه‌رو است یا ارزهایی پرداخت می‌شود که چندان ارتباطی با نیاز شرکت‌ها ندارند.
به گفته دکتر فرهت، یکی دیگر از مشکلاتی که تحریم‌ها ایجاد کرده‌اند آن است که شرکت‌ها مجبورند دپو و ذخیره مواد را افزایش دهند که این باعث خواب بالای سرمایه شرکت‌ها برای مدتی طولانی می‌شود.
صنعت داروی ایران در مقایسه با سایر صنایع صنعتی پیشرو است زیرا هم صنعتی با قدمت بالا است و هم محصولات «های‌تک» در ایران تولید می‌شوند. به عقیده فرهت ازآنجاکه ما عضو سازمان تجارت جهانی نیستیم، بنابراین بسیاری از محدودیت‌هایی که برای شرکت‌های عضو وجود دارد در مورد ایران رعایت نمی‌شود؛ اینکه گهگاه شنیده می‌شود ایران در تولید دارویی خاص دومین تولیدکننده برتر دنیا است به دلیل آن است که این دارو با محدودیت‌هایی در سازمان تجارت جهانی و معاهده‌های جهانی روبه‌رو است و چون ایران عضو این سازمان و معاهده‌ها نیست آن را تولید می‌کند. بنابراین همین برای ما مزیت رقابتی ایجاد می‌کند و می‌تواند مزیت‌های رقابتی برای صادرات هم ایجاد کند با این حال باید گفت که ما از این مزیت‌ها تاکنون استفاده‌ای درست نکرده‌ایم!
فرهت با بیان اینکه در یک و نیم دهه گذشته تعداد کارخانه‌های تولید دارو بسته به مقاطع زمانی و ثبات ارزی سه برابر شده افزود: اما اکنون توجیه اقتصادی برای سرمایه‌گذاری در این صنعت وجود ندارد. برای راه‌اندازی یک کارخانه کوچک داروسازی لااقل به ۱۰میلیون دلار سرمایه با تجهیزات هندی و چینی نیاز داریم که یک خط تولید دارو را در بر بگیرد. بنابراین با ارز ۴۲۰۰ تومانی سرمایه‌گذاری ۳۰۰ میلیارد تومانی چنین شرکتی حداکثر می‌تواند ۱۰۰ میلیارد تومان فروش در یک سال را تجربه کند که این، رقمی بسیار کم است.
بنابر اظهارات دکتر فرهت، بازار یک موجود زنده است و نمی‌توان به شکل دستوری و حاکمیتی آن را کنترل کرد. اگر همه موارد مانند قیمت دارو، ثبات آیین‌نامه‌ها و قوانین و دستورالعمل‌ها منطقی و کارآ باشند، بنابراین سرمایه‌گذاری نیز به سمت این حوزه حرکت خواهد کرد؛ زیرا تنها در این صورت است که سرمایه‌گذاری سودآور خواهد شد، در غیر این صورت ورود به این حوزه در این شرایط ممکن نیست، زیرا وضعیت فروش و سود و بازگشت سرمایه در حال حاضر از یک‌سو و بی‌ثباتی در حوزه قوانین و دستورالعمل‌ها در طرف دیگر مشکلات زیادی را ایجاد کرده و می‌کند.
منبع: نشریه درمان یاب
نظرات بسته شده است.